سازماندهی بر مبنای پروژه یا طرح
سازماندهی بر اساس پروژه یا طرح را اصولا" از مؤثر ترین ابزار مدیریت شمرده اند . در این گونه از سازماندهی ، به تعداد پروژه های موجود سازمان ، واحد هائی مستقل تشکیل می شود . این واحد ها قادرند بدون آنکه احتیاجی به سایر واحد ها و از آنجمله واحد های پشتیبانی نظیر « امور اداری » ، « امور مالی » و... داشته باشند مستقلا" فعالیت کنند .
مهم ترین مزایای اینگونه سازماندهی ، کاهش دادن مسائل مربوط به رعایت سلسله مراتب اداری و تاخیر در ارتباطات است – اگر چه در عوض نمی تواند تمام متخصصان را به صورت تمام وقت در اختیار داشته باشد ( زیرا فقط گاهگاهی به خدمت فلان متخصص نیاز داشته وی را به صورت پاره وقت ، قراردادی ، یا نظایر آنها استخدام می کند ) .
به دلیل کوتاهی مدٌت اجرای طرح ، استخدام دراز مدت و رسمی متخصصان امکانپذیر نیست ؛ حال آنکه مستخدمان ، به ویژه متخصصان ، نا امنی شغلی را به سختی تحمل می کنند ؛ و رغبت آنان به همکاری با یک « سازمان انسجام یافته بدون محدودیت طول عمر » است .
در رفع مسائل فوق الذکر در سازمان مبتنی بر طرح یا اصولا" مبتنی بر برنامه ، ماتریسی را ابداع کرده اند که آن نیز به دلیل فرماندهی دوگانه در هر واحد ،ایده آل نمی نماید (9) .
با اینهمه هنوز هم سازماندهی بر مبنای پروژه به دلیل حلٌ مسائل سلسله مراتبی – ارتباطی و صرفه جوئی هائی که در خود دارد ، به ویژه در امور فنٌی – اقتصادی تر نه تنها یکی از مؤثر ترین ابزار مدیریت شناخته شده است ، بلکه گاه راهی جز اجرای پروژه در سازمان خاص خود برای رسیدن به هدف یا اهداف مورد نظر وجود ندارد .
